Κατοχή, Εμφύλιος, Εξορία

 

 

   

 Μικρή συλλογή ποιημάτων μου, με θέμα τα χρόνια της κατοχής, του εμφυλίου, της εξορίας. Γιατί τα μαύρα εκείνα χρόνια δεν μπορούν και δεν θα ξεχαστούν.

 

 

Βελούχι

 

Η φύση ολόγυρα σιωπά

Τα ζώα δειλά, άφαντα

Ένα θεριό βρυχάται μοναχά

 

Πάνω στα αστέρια ακούγεται

Ο πόνος του αγιάτρευτος, βαθύς

Την μάνα του σκλαβώσανε

 

Ψηλά σε μια κορφή πατά

Τα βράχια καταπίνει

Τα άλλα θεριά φοβίζει

 

28-3-2002

Στον Στρατηγό Αθανάσιο Κλάρα

Στον Αρχηγό του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη

 

 

 

 

Τα αδέλφια

 

Ο αέρας έχει την οσμή του χώματος

Ο ήλιος είναι ακόμη κρυμμένος

Μα είμαστε εμείς αντίκρυ

Υπάρχει μια ανάγκη μα είναι κρυφή

Τα βλέμματα μας συναντιούνται

Απρόσμενα θα αγκαλιαστούμε

Έτσι όπως ήρθαμε, μαζί και θα χαθούμε

Φιλώντας ο ένας την λεπίδα του αλλουνού

Στρέφοντας τα βλέμματά μας από αλλού

 

 

25-7-2000

 

 

  

 

 Οι νησιώτες

 

Τα κορμιά τους δεμένα

Σε νησιά σκορπισμένα

Σφραγισμένες οι φωνές τους

 

Τα κορμιά τους σημαδεμένα

Πολλά σε λάκκους παραχωμένα

Αλυσοδεμένες οι κραυγές τους

 

Τα κορμιά τους στιγματισμένα

Για πάντα οικτρά αδικημένα

Πολλές οι προσευχές τους

 

Η ιστορία θάφτηκε με τέχνη

 

 

2-6-2002

 

 

 

 

Ξεχασμένη ιστορία

 

Ήταν περήφανοι πατριώτες

Τρανοί απελευθερωτές

Με σώματα χαρακώματα

Με αδειανά στομάχια

 

Μα δεν δοξάστηκαν

Σκόπιμα ξεχάστηκαν

Προδότες χαρακτηρίστηκαν

Στη λήθη καταδικάστηκαν

 

 

6-3-2002