Σάββατο, Απριλίου 25, 2015

Σπασμένα δόρατα

Σπασμένα δόρατα

Ένας λαός πέρασε περήφανος στους θρύλους.
Πολέμησε με αρχές, μα με διχασμένη θέληση.
Φτερό στον άνεμο, αγόρι μπροστά σε λύκους.
Παρασύρθηκε απ’ το τραίνο του μεσονυκτίου
           πολιτισμού.

Οι παραδόσεις του ζωντανεύουν στις ιστορίες.
Όμως το κυνήγι του Βούβαλου δεν συνεχίζεται πια.
Το Μονοπάτι του Πολεμιστή χάθηκε στον χρόνο.
Οι ονειροπαγίδες δεν σταματήσανε την παρακμή
  της Δύσης.

Κραυγή πόνου για τον χαμό ακούγεται δραματικά.
Στον αέρα μυρίζει ακόμη μπαρούτι από τα όπλα.
Το αίμα τους νωπό στέκει στη γη, ακόμη δεν χώνεψε.
Σχημάτισε εφιάλτες, εκεί όπου κάποτε ζούσανε
ελεύθεροι..

Εκεί όπου μαθαίνουν οι πολεμιστές να αγαπούν
και να ισορροπούν μέσα στην φύση και την ψυχή τους. 
Εκεί όπου το φεγγάρι φαινότανε ολόγιομο και
ο Ήλιος χάριζε το φως του στις σκέψεις
    των ανθρώπων.

Το κάλεσμα του Μεγάλου Πνεύματος ακόμη αντηχεί.
Μα ο Σαμάνος που το καλεί, φοράει πλέον γραβάτα.
Τόμαχοκ και τόξα γίνανε αναμνηστικά στους τοίχους.
Σπασμένα δόρατα, ραγισμένες ασπίδες, χαμένες ζωές.



6-12-2006
Σιάββας Δημήτρης



Δευτέρα, Απριλίου 20, 2015

Άγονη Γη

Άγονη Γη

Σκληρή και άνυδρη γη είναι ο νους των ανθρώπων
Πετρωμένες προκαταλήψεις στην βούληση τους
Κλείσανε τη ματιά τους σε λευκό γυάλινο ουρανό
Βλέπουν τ’ αστέρια μα δεν είναι πια ελεύθεροι

Στον παράδοξο αυτό κόσμο κάποιοι αντιστέκονται
Με τ’ αλέτρι του νου οργώνουν τ’ άπλετο σκοτάδι
Υπομονετικά σκορπούν τους σπόρους της παιδείας
Μ' έκδηλο αίσθημα ατενίζουν το μέλλον

Τότε που μικρά βλαστάρια θα φυτρώνουν παντού
Που τ’ άνθη τους θ’ ανθούν, χρωματίζοντας τον κόσμο
Κι οι καρποί τους θα θρέφουν την ελεύθερη σκέψη
Κι οι κορυφές τους θ’ αγγίξουν το γυαλί τ’ ουρανού

Και ίσως κάποια μέρα να μπορέσουν να το θραύσουν.


Σιάββας Δημήτρης 2005